Κατά την προεκλογική εκστρατεία παρακολούθησα την πλειοψηφία των υποψηφίων Περιφερειαρχών και Περιφερειακών Συμβούλων να επιδίδονται σε ένα αγώνα «σωτηρίας» της ενδοχώρας και των παραγωγών του πρωτογενή τομέα.
Γράφοντας πάρα πολλά άρθρα στα οποία ανακύκλωναν τις ίδιες λέξεις αλλάζοντας τους μόνο τη σειρά.
Σκοπός όλων, είναι η δημιουργία ομάδων παραγωγών και συναιτερισμων (!), η σύνδεση των προϊόντων με τον τουρισμό, η δημιουργία υποδομών στην ύπαιθρο.
Η συνεργασία μου με τοπικούς φορείς, οργανώσεις και απλούς παραγωγούς, στη Κρήτη (και στο εξωτερικό), στο μοντέλο ανάπτυξης της υπαίθρου, με κάνει να ρωτήσω «πως θα το καταφέρουν ;» Πως ονομάζεται το μοντέλο αυτό, πως θα το δημιουργήσουν τεχνικά (καλές οι προθέσεις αλλά ο δρόμος προς τη κόλαση είναι στρωμένος από αυτές), ποιες υπηρεσίες θα το υποστηρίξουν (η Περιφέρεια δυσκολεύεται να ελέγξει ακόμη και τα σφαγεία).