Μια Κρήτη - Περιβάλλον Άνθρωπος / Ανεξάρτητη Περιφερειακή Κίνηση Πολιτών

Η έγκριση αυτών των έργων με τη μέθοδο του fast track, είναι ένα πάρα πολύ θετικό γεγονός για διαφόρους λόγους. Πρώτον ξεγυμνώνεται, περεταίρω, η διεφθαρμένη σχέση όλων των αθηναίων πολίτικων με τους επιχειρηματίες, δεύτερον η επιτάχυνση αυτή απομακρύνει το ισχυρό όπλο της σιωπηλής και σταδιακής προσαρμογής των πολιτών σε μια κατάσταση, κίνηση η οποία το σύστημα χρησιμοποιεί συνεχώς και σε βάθος χρόνου επιτρέπει να γίνεται η όποια καταστροφική επένδυση χωρίς οι πολίτες να το παίρνουν χαμπάρι.

Των Ν. Λεβεντάκη - Αγ. Νεραντζάκη*

Το κείμενο αυτό εκφράζει αυτονόητα τους υπογραφόμενους ως πολίτες. Μας εκφράζει όμως και σαν μέλη Ομάδας Εργασίας, που συγκροτήθηκε από το ΤΕΕ/ΤΑΚ πριν πολλά χρόνια, προκειμένου να αποφανθεί για τη λειτουργία ενός αεροδρομίου της Κεντρικής και Ανατολικής Κρήτης. Εκτός εναλλακτικών εκδοχών χάραξης αεροδιαδρόμου στη Ν. Αλικαρνασσό, η Ομάδα μας είχε αξιολογήσει και τις θέσεις Τυμπακίου και Καστελλίου στο Ν. Ηρακλείου, Ιεράπετρας που τότε συζητιόταν για αεροδρόμιο του Ν. Λασιθίου και Λατζημά του Ν. Ρεθύμνου. Προκαταρτικά συμπεράσματα και εκτιμήσεις μας παρουσιάστηκαν σε συσκέψεις της Περιφέρειας Κρήτης και του τότε Δήμου Αλικαρνασσού. Στοιχεία της μελέτης μας και ειδικότερα ισοθορυβικές καμπύλες επιβάρυνσης για εναλλακτικές εκδοχές διαδρόμων του Α-Λ Αλικαρνασσού χρησιμοποιήθηκαν, χωρίς την έγκρισή μας, σε εκπονούμενη τότε μελέτη. Κατά τα λοιπά, όμως, δεν παρουσιάστηκε ποτέ ολοκληρωμένη η μελέτη μας, ούτε αποζημιώθηκε φυσικά από οποιοδήποτε φορέα. Αυτή η παρέμβασή μας για το αεροδρόμιο Καστελλίου, που γίνεται για πρώτη φορά, βασίζεται σε αρχές και κατευθύνσεις που πρυτάνευσαν στο έργο που προαναφέρθηκε.

1. Ιστορία.
 

Την πολιτική μέθη την έχω ζήσει άπαξ, στην πρώτη νιότη, μαθητής, Παρασκευή, το βράδυ του φονιά,  να γράφω αντιχουντικά συνθήματα σε αυτοκίνητα και λεωφορεία στη Στουρνάρη.  Ξέρω τι σημαίνει ο στίχος "θεριεύει ο γίγαντας τώρα λαός ...". Ξέρω τον πολιτικό οίστρο που προκαλεί και πόσα γραμμάρια ευτυχίας χαρίζει. Ξέρω όμως και το ανάποδο, τις απογοητεύσεις δεκαετιών και πως οι μεγαλειώδεις στιγμές κατασπαταλήθηκαν σε κομματικά περίπτερα και supermarkets.

Η σημασία της ανακύκλωσης

Δεν ξέρω πόσοι από τους συμπολίτες μου στο Ηράκλειο έχουν μάθει για τη συνεχιζόμενη απεργία (εδώ και 50 μέρες) στη μονάδα ανακύκλωσης των στερεών απορριμμάτων που βρίσκεται στην περιοχή της νέας λαχαναγοράς, κοντά στη Ν. Αλικαρνασσό. Σίγουρο είναι πάντως το γεγονός πως κανείς δεν νιώθει κάποια πίεση στην καθημερινότητά του από το γεγονός αυτό, σε αντίθεση, για παράδειγμα, με μια απεργία των εργαζομένων στην αποκομιδή των απορριμμάτων.

Υπάρχουν θάνατοι που κάνουν το μαύρο πιο πηχτό. Υπάρχουν όμως και θάνατοι  που είναι αναστάσιμοι, που αφήνουν ένα κόκκινο σημάδι ελπίδας σε μας τους ζώντες και περιλειπομένους.
Επέλεξα τρεις τέτοιους ελπιδοφόρους θανάτους να αναδείξω πασχαλιάτικα, για τους δυο πρώτους μίλησαν πρώτοι, άλλοι, πριν από μένα.

Απ´ το 1932. 80 χρόνια. Έπεσε πριν λίγο καιρό στα χέρια μου άρθρο του Μιχάλη Χλουβεράκη, παλιού βουλευτή του Νομού γραμμένο οταν η ΑΝΑΤΟΛΗ ήταν ακόμη στο ...Δημοτικό. Δεν το έχω τώρα μπροστά μου, κάπου παράπεσε. Οι σκέψεις που μου γέννησε έχουν όμως σκαλώσει στο μυαλό μου. Ήταν το θέμα, ο δρόμος προς Σητεία, ο διαβόητος ΒΟΑΚ, ήταν κι ο τρόπος γραφής, άνοιγε ο διαβήτης του χρόνου στο παρελθόν και αναδεικνύονταν οι χοντρές γραμμές της τοπικής μας Ιστορίας, πολιτικής, κοινωνικής, ηθικής.  Πόσο άλλαξε ο τόπος μας και, εξ ίσου σημαντικό, ο τρόπος που βλέπουμε τον τόπο μας, αλλά και πόσο ίδιος έμεινε, πόσα κοινά έχει η σημερινή ματιά μας για το Λασίθι με εκείνη των παππούδων μας.

Η προχθεσινή παρέλαση είναι πλέον ιστορία, ενδεχομένως να μπει και σε κάποια αράδα της, μαζί με την αντίστοιχη της 28ης Οκτωβρίου 2011, αν ο ιστορικός του μέλλοντος συνδέσει τα επεισόδιά τους με την πρόταση Παπανδρέου για δημοψήφισμα και τα όσα επακολούθησαν. Το πρόσημο αυτών των παρελάσεων προς το παρόν αγνοείται, καθώς η Ιστορία επιφυλάσσεται για να συνυπολογίσει και την έκβαση της σοβούσας μεγάλης παγκόσμιας κρίσης, περιβαλλοντικής, ηθικής, οικονομικής, στην οποία η μικρή -παραλείπουμε το σύνηθες συμφραζόμενον περί εντιμότητος- Ελλάς πρωταγωνιστεί αρνητικά.

Τώρα θέλω να ζήσω, μονολόγησε ο κουμπάρος μου ο Χρήστος, άνεργος εμποροϋπάλληλος εδώ κι ενάμιση χρόνο, καθώς μετρούσε τη στάθμη του πετρελαίου στο ντεπόζιτο του σπιτιού του. Δέκα πόντοι ακόμα και μετά τέλος. Θα βλέπει τηλεόραση τυλιγμένος με την κουβέρτα του, μέχρι να φτιάξει ο κωλόκαιρος.